دعا

به نام خدا 

 بهانه ای برای ماندن بیابد

و زبانش محکوم زیبایی معصیت سحرانگیز خواستن باشد

نگاهش را با سوز سرخ تیغ وجدان تلالو دهد

آنک که وقت رفتن بود

   او بایستد

        عشق را بایستد

                نیاز را بایستد

                           گناه را بایستد

تا که به تماشا نشینمش جلادوار و 

دم بر نه آرم

    میثاقم استقرار بخشم

مردمان این وادی از تکرار پرده ی غمبار ترس و قاعده خسته اند

و از ذهن خالی از جنون شاپرکها

دریغا مجنون نیست!

      مجنون باشد

با طنین تار تمنا تهی فضا را اغنا کند

سبز کهن معنویت را به بار نشاند

حضور حادثه را جوانه زند

              به خود آید

                    و بهانه ای برای ماندن بیابد...