کوته زمانی از عمر گرانقدرت 

چون من باش

چون من حس کن

چون من بیاندیش

و چونان که من، پوش

در گرو جسمیت من باش

بگذار که تورا به همان نگاهی که مرا، بینند

و از تو دیگران طالب چگونه هایی باشند، که تو و دیگران از من

بگذار بر تو و خیل عظیمی از جنسیت تو

آنچه را که نمی خواهید قبا پوش کنند.

بگذار

نخواستن و نه گفتن در حق نامه ی تو واژه های بی تعریفی باشند.

بگذار منزلتت را به باد تحقیر و اوامر خویش سپرده باشند

و بارها و بارها

از تو بخواهند

کنار بایستی

سکوت کنی

خنده هایت را تخفیف دهی

حرف گوش کنی

حرمت نگه داری

شرم داشته باشی

نخوانی

ندانی

نخواهی

نگویی

بپوشی یا که نپوشی

و از تو بخواهند از جنس دیگری اطاعت کنی 

که نه بیش از تو می داند

نه بیش از تو احساس می کند

نه بیش از تو قادر است

نه بیش از تو خالق است

نه بیش از تو متعهد

نه بیش از تو زیبا

نه بیش از تو مهربان

نه بیش از تو صبور

نه بیش از تو ایثارگر

نه بیش از تو عاشق

نه بیش از تو عادل

و نه بیش از تو انسان!

بگذار که در اسارتی به سر بری 

که معنای اولین قدم ازادی برایت

دست پنهانی بادی باشد پیچیده بر دانه های گیسویت!

و حسرتی ابتدایی...

می دانی...!

خیلی ابتدایی...

و آنگاه پیش من باز آی 

تا که  برای منی که تو نیستم

به هر بهانه که داشتی اش یا اگر حتی نداشتی  اش

شرط و حکم برانی

اما من امید دارم و آرزو نیز 

روزی خواهد آمد

کز سراب کبر کذبی که به تارهای اندیشه ات القا شده است 

وا رهی

و روحت را برای لمس حس والای اشرفیت

نیازی به این برترانگاری ساده لوحانه پدید ناید

باشد که جلای عشق ماندگار شود

و زنگار ظلم و تکبر

براین پیوند جاودانه و مقدس

که یادگاری است از مهر ایزدی در داستان ساده ی خلقت زن و مرد

سایه نیافکند.